Dag 24 Villafranca del Bierzo - Portomarin 108km

Klimmen vandaag ... hoogste punt Alto do Poio (1335 m na 30km klimmen) .... daar werken ze aan het hoogspanningsnet. We verlaten onze moderne slaapplaats. Het is terug koud op onze voorlaatste trip naar Santiago. We worden eraan herinnerd dat het (in auto termen) nog 117 km is ... met de fiets zal het langer zijn. Een Canadese (beetje doof zegt ze zelf) die met een gehuurde fiets (in Saint-Jean-Pied-de-Port) tevergeefs contact probeert op te nemen met de verhuurfirma helpen we ... maar zonder resultaat ... ze was er blij om ... zo alleen ... we komen haar nog 2x tegen vandaag ... ook de Poolse trekkers kruisten ons pad 

... maar geen Nederlandse meisjes vandaag). De eerste hoogte in Pedrafita do Cebreiro, prachtig uitzicht. Wat reclame voor het Vlaams Compostella genootschap. Een beetje verder is er eentje dat de beentjes moet strekken in de wei op de tonen van Queen (STOP bord). We rijden van 1300 m naar 1270 m en doen ons petje af voor Santiago (ik denk dat hij zijn hoed vasthoud voor de windvlagen). Dan naar Alto do Poio. We dalen naar Samos waar een Nederlands koppel op doorreis is (per auto) en een kiekje maakt van de abdij. In het gemeentehuis halen we een stempel (en krijgen een speldje). We eten in Sarria langs de waterkant ... een levendig stadje ... daar trakteren we ons ook op een helado. Dan is het alsmaar op en neer ... tot we duidelijk dalen... en stoppen (Paradela) voor het uitzicht op de eerste brug van Portomarin (nog 4km). Het meer herbergt een deel van het oude dorp (bouw stuwdam). De kerk werd  steen voor steen verplaatst naar het hogere stadsgedeelte. We bereiken het hotel Pousada de Portomarin (gebouwd begin de jaren 60 en een 10 tal jaren terug gerestaureerd ... het straalt grandeur uit ... vervlogen glorie ... vriendelijk onthaal ... en op het terras zicht op het meer). Het is terug blogtijd ... en morgen naar Santiago ...het einddoel ... voor we verder fietsen naar het einde van de westerse wereld.

Ik zou het nog vergeten ... vele stappende pelgrims krijgen van ons een ‘Buen Camino’.

Dag 23 Astorga - Villafranca del Bierzo 85km

Vandaag wordt het klimmen naar 1500 m, Cruz de ferro: de plaats waar de pelgrims weten dat ze er zullen komen. De plaats waar elke pelgrim iets achterlaat (meestal een steen met iets op geschreven ... of een ander voorwerp) ... hier sluit je een episode van je leven af en begint een andere (2 Stones). Eerst enkele probleempjes oplossen met de fiets ... piepende pedalen en een losstaand voorwiel. Het is zonnig maar erg koude wind. Mooie uitzichten ... je wordt en stil van ... de vele ijzeren kruisen groeten je regelmatig ... af en toe staat er een kruis voor een pelgrim die de top niet heeft gehaald. Na ongeveer 30 km klimmen ontmoeten we op de top een Pools koppel, jawel vertrokken uit Polska begin juni. Ze gaan via Santiago naar Madrid ... en vliegen dan terug (overnachten enkel op campings). Na enkele steile afdalingen (remmen constant aan het werk) komen we terug in de bewoonde wereld: Acebo het dorp met 1 straat ... beide kanten huizen met houten overhangende balkonnetjes. We eten er lekker en hebben een babbel met een Deens koppel (stappers gestart in Leon, bagage wordt vervoerd ... niet geoefend maar na 3 dagen bekaf met blaren). We passeren mooie Albergues tijdens het afdalen (echt genieten ... niet te vlug rijden om extra te kunnen genieten van het zicht de geur, de wind en de zon). In Molinaseca ... zit de pelgrimerende jeugd te zonnen en te kletsen bij het water ... gezellig ... je zou wel willen maar dit is niet het doel ... we moeten door. We rijden door Ponferada waar de kruisvaarders hun burcht bouwden.

In Cacabelos schrijven we een hartje naast vele andere. De vele wijngaarden bepalen het landschap, enkele Bodegas (wijnhuizen) liggen op onze weg. We klimmen terug op naar onze eindbestemming Villafranca del Bierzo waar we een stempel halen in de sint-Jacobkerk. Voor we ons verblijf opzoeken komen we onze Hollandse vriendinnetjes tegen (hoedje af voor deze 2 meiden). Hotel tres campanas ... modern ... balkonnetje ... Vino tinto. Morgen beloven ze ons nog enkele pittige klimmetjes.

Dag 22 Sahagun - Leon - Astorga 130km

Deze morgen, vroeg vertrokken en na 30 km een ontbijt in een verzorgde Albergen (Santa Marga) waar een Poolse stapster ons vertelt dat ze op 9/7 (een dag na ons) vertrokken is in Saint-Jean-Pied-de-Port (waar we toekwamen op dag 15). In de verte zien we de ‘montes de Leon’ bergen van de ‘Picos de Europa’ aan de horizon (dat is voor morgen). De wind is van de partij en Een geitenhoeder is druk in gesprek ... lans het water rijden we Leon binnen rijden tot aan het ‘Plaza de Guzmán el Bueno’ om dan recht de kathedraal van Leon te rijden. We nemen volop de tijd om deze te bezoeken ...  (Nederlandse audio-begeleiding) ... indrukwekkend ... kippenvel-momentjes. In het museum ernaast nog een stempel en we eten in El Topo. We hebben er dan reeds 60 opzitten ... de helft denken we ... maar het wordt iets meer ... met heel veel wind wind wind. We verlaten Leon langs het oorspronkelijke hospitaal dat toebehoorde aan de ridderorde van sint-Jacob ... zijn sandalen heeft hij afgedaan. Dan maar verder tegen de wind inbeuken  ... een moerassig veld vol met ooievaars ... een stop in mooie Albergen in Villar de Mazarife (koffie ... anderen doen de was) ... de waardin denkt dat we de tour de france zullen missen en steekt de tv aan op het buiten terras ... Parijs). In Puento de orbigo flaneren we over de Romeinse brug over de rivier orbigo. We zijn er bijna denken we ... langer dan gedacht komen we binnen in Astorga langs de puerto del sol (steil omhoog) ... we krijgen zonder vragen een stempel van een bezorgde dame. .... langzaam zoeken we onze rustplaats.