Als we opstaan hangt er mist over het meer ... maar na onze desayuno breekt de zon al door ... het wordt een warme dag ... tot 28 gr. De weg is niet te onderschatten altijd maar bergop bergaf ... het houdt niet op ... in de beginne is het precies in de Vlaamse Ardennen (iets ruwer) dat we rijden. We genieten van de eucalyptusgeur ... het houdt de longen open. Maar ook langs een gevaarlijke baan moeten we ... het moet gezegd de Spanjaarden zijn hoffelijk (ze nemen voldoende afstand als ze ons inhalen ... dit is niet het geval voor de NL en de I). Er is niet veel noemenswaardig te zien op de weg. Vele stappers op de baan ... we hebben de indruk dat de meesten maar 100 km-stappers zijn ... sommigen zonder rugzak ... maar ja de Camino is voor iedereen ook voor een koppel met 2 kleine pagadders ... een Bob-Marley type met een duokoets met 2 hondjes ) ... de huisjes op een verhoog vallen op (graanschuurtje van Galicië ... Horreo genoemd....). De Amsterdamse meisjes, Roos en Marion resp. blond en bruin, zijn ook in de buurt en komen ietsje na on toe op het Praza Da Obradoiro ... voor de kathedraal.
Maar het stad binnenrijden moet door een erg steil straatje ... waar onoplettende toeristen ons belemmeren ... maar ja Santiago is toeristisch en niet gemaakt voor fietsers. Een stempel ... de laatste dan ... de 53 ste. Morgen halen we onze Compostela ... het is ondertussen 18:20 ... en hebben honger ... niets gegeten onderweg (wel gedronken water met isotonen ... ons dagelijkse drug ... maar niet verboden)... maar we hotelletje voorziet een continu buffet.
Whoop Whoop... jullie zijn er geraakt!! We zijn super fier... op’t rondpunt in Vlezenbeek staan wegwijzers... met de afstanden tot verschillende steden... als ik jullie kom oppikken rijden we een toertje :-P dan kunnen jullie onmiddellijk een bestemming voor volgend jaar kiezen!!
BeantwoordenVerwijderen